*****((شهیدعلیرضا صادقانی))*****

اربعين آمدوچشم هابازگريان مي شود

كربلا ماتم سراي اهل ايمـان مي شود

غصه هاي آل طه در مسير كوفه و شام

ياد شام تارشان در كنج ويران مي شود

باز تازه غصه هاي كربلا در نزد زينب

سيدسجادزين غم اشك ريزان مي شود

مجلس شام يزيد و لعل لب هاي حسين

زيرچوب خيزران بازخونريزان مي شود

گوشة ويرانه گويا غنچه اي روييده است

آه وصدافسوس كه آن هم برگ ريزان ميشود

باز گويا يك سري بي تن به نزددخترش

يا كه خورشيدي به نزد ماه ميهمـان مي شود

باز گويا دختري از شوق ديــدار پــدر

گريه و زاري نموده تا كه بي جان مي شــود

باز گويا جابر آيد با عطيه كربـــلا

حال اوزين ماتم عظمي پريشان مي شود

باز گويا زينب غم ديده از شـــام بــلا

مي رسد بر كربلا و زار و نالان مي شود

كاروان آل ياسين مجلسي برپا نمـــوده

دشت خون بااشك زينب سيرباران ميشود

غم فزون گشته زحدغمخوارزينب رفته است

تا ابد دنياي او همچون غمستان مي شود

ناله هاي زينب و خون دل سجــــاد دين

تازه است هر روز تا مهدي نمايان مي شــــود

راجي اندر اين عزا باشيعيان هم ناله است

دارد اميدي كه روز حشر شادان مي شود