*****((شهیدعلیرضا صادقانی))*****

شهید علیرضا صادقانی در بخشی از نامه‌ای

که در آستانه سال نو برای خانواده‌اش فرستاده، چنین می‌نویسد:

برای عید نوروز تنها تبریکی که می‌توانم برای شما بفرستم خبر پیروزی عملیات است. دوستان گرامی! من از شما کمال رضایت را داشته و دارم و از شما می‌خواهم که سلاح افتاده مرا بر گیرید و راه شهیدان را ادامه بدهید و ما باید آن قدر در دریای خون شنا کنیم تا به ساحل پیروزی که همان آزادسازی مظلومان عالم از دست ظالمان است برسیم...

باز عالم و آدم و پوسیده گان خزان و زمستان خندان و شتابان

به استقبال بهار می روند تا اندوه زمستان را به فراموشی سپارند

و کابوس غم را در زیر خاک مدفون سازند و آنگه سر مست و با وجد و نشاط

و با رقص و پایکوبی با ترنم این سرود طرب انگیز نوروز و جشن شکوفه ها را برگذار می نمایند

همزمان با سالروز شهادت شهید والامقام(علیرضا صادقانی)نصب یادبود تمثال شهید

درمحله سیدالکریم زمان آبادبرخوارانجام شد.

با رحلت پیامبر عزیز اسلام، نه تنها مدینه بلکه تمام ملک وجود در اندوه و در عزا فرو رفت. رواست اگر آسمان و زمین خون گریه کنند؛ چرا که این داغ عزای قافله سالار انبیاست. با رحلت نبی اکرم شهر مدینه یکسره بلا شد و قومی برای غصب خلافت جمع شدند. از آن پس هرشب صدای ناله زهرا به گوش مردم مدینه می‌رسید. پس از آن بود که غربت زهرای مرضیه و علی مرتضی آغاز شد. غربت اهل بیت نشان از چه داشت غیر از ناسپاسی مردمان نسبت به پیامبری که وجودش برای آنان رحمت و برکت بود؟ پیامبری که آن همه سفارش اهل بیتش را کرده بود؟ پیامبر اکرم از همه اتفاقات پس از خود؛ از غم حیدر خیبر شکن، به آتش زدن خانه دخترش، فردای حسین و حسن، از حسین و بدن بی کفنش خبر داشت. او می‌دانست که آزردن بتول پس از رحلت رسول شروع جنایات کربلا خواهد بود. اشک از دیده فرو ریخت. روحش پر زد و دختر مظلومه او تنها ماند.

روز بیست و هشتم ماه صفر از غم انگیزترین روزهای تاریخ اسلام و مسلمین است در این روز غم و اندوه گویی آسمانیان هم مانند زمینیان اشک می‌ریزند و ماتم سرا هستند و مویه کنان یا محمد یا محمد می‌گویند، محمد (ص) رسول عشق و مهربانی و هدایت انسان‌ها از ضلالت و گمراهی به سرمنزل مقصود و سعادت بود.

در این روز جهان شاهد سالگرد رحلت بزرگترین انسانی است که بشریت در خود دیده است، والاترین پیامبری که از طرف پروردگار به عنوان «رحمة للعالمین» مبعوث شده است، ما از آن رسول عشق و رستگاری سخن به میان می‌آوریم که نسخه کامل بشریت و اسوه حسنه‌ای بود که تمامی رفتار و کردارش بیانگر تعالیم مکتب اسلامی بود.

صبر و شکیبایی بر هر مصیبتی نیکوست جز در غم فراق تو ای پیامبر خاتم(ص)، بی‌تابی و ناشکیبایی ناپسند است جز در اندوه شهادت تو، مصیبت رحلت تو چنان بزرگ است که هر مصیبتی پیش از تو و پس از تو ناچیز است، فقدان غم رفتن تو پشت اهالی ایمان را شکسته و عشق را داغدار کرده است، باور کن آسمان هم تاب غم فراق تو را ندارد و کمرش زیر داغت خم شده است.

در رحلت خاتم انبیا محمد مصطفی (ص) فرشتگان عرش می‌گریند، عاشقانش با چشمانی اشک آلود، مرثیه غم می‌سرایند و ما نیز در رحلت آسمانی اش در سوگ می‌نشینیم و معراج وصالش را با حضرت دوست و رحلت جانسوزش را به عاشقان رسالتش تسلیت می‌گوییم، نامت بلند و دینت پر رهرو، ای جاری‌تر از حیات در پیکر آدمی.

مصیبت درگذشت هر کس به قدر عظمت شخصیت اوست و از آن جا که در عالم آفرینش حدی به مقام حضرت محمد مصطفی (صلی الله علیه وآله) نمی‌رسد و ایشان گوهر بی همتای خلقت هستند، مصیبت وفات ایشان نیز بی مانند و استثنایی است، عظمت سنگینی و ناگواری فاجعه رحلت پیامبر خاتم به قدری اندوهناک است که در حقیقت درک ما از بزرگی این فاجعه عاجز و ناتوان است.